پدر و مادر کافی یا خوب؟مساله این است
کاری که ما به عنوان والدین ، انجام می دهیم روی فرزند ما و زندگی بزرگسالی آنها تأثیر خواهد گذاشت. در نتیجه ، فشار پدر و مادر خوب و کامل بودن برایمان افزایش می یابد.
فشار به والدین برای کامل بودن
این فرض حاکی از آن است که اگر بتوانیم والدین کاملی باشیم ، می توانیم زندگی کاملی را برای فرزندان خود ایجاد کنیم و آنها به نوبه خود عالی خواهند شد و خوشحال می شوند.
فشار برای انجام دادن بهترین کارها ناشی از عشق نیست بلکه از ترس است. اگر به تربیت خود در مورد چیزهایی که دوستشان نداریم دقت کنیم، ترس قابل لمس تر است. این می تواند باعث شود والدین به خود قول دهند که تربیت کردن را بهتر انجام دهند ، و حداقل همان اشتباهاتی را که والدینشان انجام داده اند تکرار نکنند.
تمایل به پدر و مادر کامل بودن ممکن است از این تصور نادرست حاصل شود که والدین دیگر والدین کاملی هستند.ممکن است فکر کنید والدین دیگر هرگز عصبانی نمی شوند، خسته نمی شوند، همیشه بدون قید و شرط عاشق فرزندانشان هستند و قادرند همه مشکلات کودکشان را حل کنند و به راحتی هر بحرانی را مدیریت می کنند،آنها درباره میزان رشد كودك بسیار زیاد می دانند و در مورد روانشناسی کودک ، تغذیه، و نظم و انضباط و … خیلی چیزها میدانند، اما این واقعیت ندارد.
چگونه دلبستگی افزایش می یابد؟
به طور معمول همواره دلبستگی در طول سال اول زندگی کودک به تدریج افزایش می یابد و نتیجه تعامل مکرر بین والدین و فرزند است. هنگامی که کودک نشانه یا سیگنالی مانند فریاد ، دستهای باز یا لبخند به شما می دهد و والدین به درستی به آن نشانه ها پاسخ می دهند ، کودک احساس امنیت می کند.
دو علائم اصلی وجود دارد كه دلبستگی ایمن است:
1) كودك شما در مواقع پریشانی به آسانی به شما روی می آورد و در آغوش شما آرامش پیدا می كند.
2) فرزند شما از شما به عنوان پایگاهی مطمئن برای بیرون رفتن و گشت و گذار در محیط استفاده می کند و در صورت نیاز به آرامش یا اطمینان ، به شما باز می گردد.
در صورت هماهنگی والدین با سیگنالهای فرزند خود و توانایی آنها در رفع این نیازها ، دلبستگی تقویت می شود. پاسخ مناسب به نشانه های فرزندتان ، به او این احساس را می دهد که می تواند به راحتی عشق و امنیت به دست آورد که این موضوع منجر به ایجاد عزت نفس در آنها می شود و احساس می کنند که جهان مکان مثبت و امنی است.
آیا برای افزایش یک دلبستگی ایمن باید به این نشانه ها کاملاً پاسخ دهیم؟
والدین نمی توانند همیشه و برای هر موضوعی ، کودک خود را کاملاً آرام کنند یا در تمام لحظات اکتشاف و بازی آنها شریک باشند. غیرممکن است که والدین همیشه با فرزند خود کاملاً هماهنگ باشند.نگران نباشید.
متخصصان دریافته اند که والدین تنها در حدود 30٪ از اوقات به طور صحیح از وضعیت عاطفی نوزاد خود پیروی می کنند. آنها این را “همگام سازی” می نامند.
همگام بودن با کودک به معنای این است که سعی می کنیم نیازهای آنان ، به ویژه نیازهای عاطفی آنها را پاسخ دهیم. این امر می تواند مستلزم گذر زمان برای برقراری ارتباط عاطفی باشد (توجه به علائم عاطفی فرزند شما ، نیاز آنها به آسایش و پشتیبانی و تلاش برای پاسخگویی مناسب به این نشانه ها). برای گوش دادن و درک کردن احساسات کودکتان وقت بگذارید. چگونگی پاسخ به سؤالات آنها ، به سن و مرحله رشد فرزند شما بستگی دارد.
به هرحال اگر در مواردی والدین نتوانند درست رفتار کنند فقط کافیست بدانید که می توانید نسبت به خودتان مهربان باشید ،این کار به نتیجه خواهد رسید ، زیرا نیازی به کامل بودن نیست.