اگر هرگز از مجازات های سنتی برای فرزند خود احساس راحتی نکرده اید ، ممکن است بخواهید ” نظم و انضباط مثبت ” را امتحان کنید. هدف از نظم و انضباط مثبت استفاده از تکنیک هایی مانند پیشگیری ، حواس پرتی و تغییر برای جلوگیری از انجام کارهایی است که شما نمی خواهید او انجام دهد.
طرفداران نظم و انضباط مثبت ادعا می کنند که این روش می تواند به تقویت پیوند و افزایش اعتماد بین والدین و فرزندان کمک کند. همچنین با این روش به فرزند خود یاد می دهید که می تواند بدون تهدید ، رشوه ، فریاد زدن یا تنبیه بدنی لحظات دشوار را پشت سر بگذارد.
مروری بر انضباط مثبت
در اینجا چهار روش نظم و انضباط مثبت وجود دارد که می توانید در استراتژی های فرزندپروری خود بگنجانید:
- تغییر مسیر
بچه های كوچك توجه كمتری نسبت به بزرگسالان دارند ، بنابراین تغییر مسیر آنها به فعالیت دیگر دشوار نیست. اگر کودک نوپای شما با شیء خطرناک بازی می کند ، اسباب بازی دیگری را معرفی کنید که توجه او را به خود جلب کند. اگر این کار فایده ای نمی کند ، او را به اتاق دیگری ببرید یا به بیرون بروید تا توجه او را به سمت خود منحرف کنید.
به یک کودک همواره باید بگویید که چه کاری می تواند انجام دهد ، نه کاری که او نمی تواند. بنابراین به جای اینکه به او بگوییم که دیگر نمی تواند تلویزیون تماشا کند ، به او بگویید که می تواند برای بازی به بیرون برود یا می تواند روی یک معما کار کند. تمرکز بر مثبت بودن می تواند بسیاری از استدلال ها و رفتارهای تنفر آمیز را کاهش دهد.
- تقویت مثبت
از رفتار خوب فرزندتان ستایش کنید. اگر فرزند شما با دوست یا خواهر خود یک اسباب بازی به اشتراک می گذارد ، به او بگویید که چقدر سخاوتمند است. اگر فرزند شما نسبت به شخص دیگری مهربانی دارد ، به این نکته اشاره کنید که چه کار بزرگی انجام داده است.
این توجه مثبت او را به تکرار آنچه كه درست انجام داده است ، تشویق می كند ، كارهایی را كه خلاف قوانین انجام داده است تقویت و تحلیل نکنید. وقتی فرزند شما قوانین را نقض می کند ، توضیح دهید که چگونه او می تواند در آینده انتخاب بهتری داشته باشد.
مشکلات فرزندتان را با تقویت مثبت بهبود بخشید.
- از Time-In و نه Time-Out استفاده کنید
اعلام زمان اتمام یک فعالیت ممکن است نتیجه مؤثر داشته باشد ، اما چون اغلب مورد استفاده قرار می گیرد ممکن است همیشه خوب نباشد. هنگامی که فرزند شما بدرفتاری می کند ، به جای اینکه او را تنهایی به اتاقش بفرستید ، یک کتاب برایش بخوانید و این کار را ادامه دهید تا فرزند شما آرام شود و در صورت لزوم ، آماده عذرخواهی از رفتار خود شوید.
4- از یادآوری های تک کلمه ای استفاده کنید
به جای اینکه خواسته های خود را رو در روی فرزند خود قرار دهید (دست از کار نکش ! کتت را کنار بگذار ! اسباب بازی را به دوستت بده !) یک کلمه را با لحنی قاطع بگویید: راه برو . پالتو . اشتراک گذاری . با این یادآوری ملایم ، او دفاعی نمی شود بلکه به یاد می آورد که رفتار مناسب چیست.
اگر دائماً مسیر او را تغییر دهید یا به او بگویید که کار دیگری انجام دهد ، خودتان (و فرزندتان) را بازنده خواهید کرد. از قاطعانه نادیده گرفتن استفاده کنید .
بعلاوه ، اگر فرزند شما مستعد توجه شما باشد ، به کودک نشان می دهد که شما همیشه نمی خواهید پاسخ دهید. بعلاوه ، اصول اصلی نظم و انضباط مثبت این است که بچه های بد وجود ندارند – فقط رفتار بد وجود دارد.